#26 George, dla Doroty

Siedziałam na moście i patrzyłam w dół na moje kołyszące się nogi i granatową wode. Rzuciłam w dół kolejnego filtra z papierosa. Widok wody mnie uspokajał ,a wypalone papierosy sprawiły ,że na kilka minut poprawił mi się humor . Spojrzałam w dół. Skoczyć ? Czy nie skoczyć ? Wizja skoczenia i uwolnienia się od problemów ,z którymi przyszło mi żyć wydaje się bardzo atrakcyjna. Jednak byłam typem osoby, która walczy mimo wszystko. Westchnęłam czekając na jakiś znak , który powiedziałby mi co mam zrobić. Moje myśli wróciły do wydarzenia sprzed kilku dni.

*Wspomnienie*

Slalomem szłam między ludźmi w garniturach uważając, żeby nie oblać któregoś kawą. Staż bywał ciężki. Szczególnie jeśli traktują cię jak gówno. Rozdałam kawe i szukałam wzrokiem właściela Espresso .

‘Hm..pewnie jest w gabinecie ‘ pomyślałam i ruszyłam ku pokojowi na końcu korytarza. Odbywałam staż w ‘Silver Records’ jednej z najlepszych firm zarządzających. Zajmowała się opieką i kreowaniem wizerunku młodych gwiazd zarówno muzyków jak i aktorów. Gdy dowiedziałam się ,że będę tu pracować skakałam z radości. Chciałam  być menagerem , a jeśli staż pójdzie dobrze to dostane tu wymarzoną prace .Do tej pory mimo wielkiej presji udawało mi się prawidłowo wykonywać przyporządkowane mi zadania . Pochłonięta myślami pokonałam drogę do gabinetu, ale nie zauważyłam że drzwi się otworzyły i na korytarz wyszedł wspomniany wcześniej właściciel Espresso. Niestety zderzyliśmy się ,a zawartość kubka wylała się na koszule chłopaka.

-Przepraszam ! – powiedziałam wyciągając chusteczkę

Zaczęłam czyścić jego koszulę

-Przestań , nic się nie stało – zaśmiał się

-Ale..

-Spokojnie , nie powiem szefostwu

Spojrzałam na niego z wdzięcznością

-Dziękuje – szepnęłam

-Nie masz za co – uśmiechnął się

-Strasznie mi głupio…może zaparze ci kawe ?

-Okey , ja w między czasie się przebiorę – otworzył drzwi i gestem zaprosił mnie do środka

Weszłam do środka i rozejrzałam się po pomieszczeniu za ekspresem do kawy.

-Tam – wskazał na kąt pokoju – zaraz wrócę

Uśmiechnął się i poszedł do łazienki.

George Shelley , był synem jednego z menagerów. Zaraz po skończeniu liceum dostał dzięki niemu prace na początku jako asystent . George jest starszy dwa lata , ja jestem teraz na 2 roku studiów.  Zaparzyłam kawe i rozejrzałam się po pomieszczeniu. Pokój nie był duży , ale meble były tak rozmieszczone ,że wydawało się jakby pokój był większy. Przy ścianie były czarne meble , nad nimi wisiały zdjęcia popularnych klientów naszej firmy. Ściany były granatowe , w pomieszczeniu powinna  panować ciemność jednak dzięki oknu na całą jedną ścianę pokój pozostawał jasny. Naprzeciwko drzwi było czarne biurko , po lewej stronie były drzwi do łazienki ,a po prawej stoliczek z Ekspresem do kawy.

‘Chciałabym mieć taki gabinet’ westchnęłam , no może kiedyś mi się uda.

Przeniosłam wzrok na widok za oknem.

-Mam nadzieje ,ze sobie też zrobiłaś – powiedział wychodząc z łazienki

-Oh..nie pomyślałam mu o tym – podałam mu kawe

-Dzięki – uśmiechnął się

-No to ja już pójdę..- powiedziałam szybko

Chciałam wyjść zanim zobaczy, że w jego obecności miękną mi kolana.  

-Poczekaj , porozmawiajmy – poprosił

Zostałam . Okazało się ,że mamy wiele wspólnego . Lubimy taką samą muzykę , mamy podobne zainteresowania i taki sam pogląd na świat. Tak dobrze nam się gadało ,że minęła godzina zanim się spostrzegłam.

-Musze iść zanim zorientują się ,że mnie nie ma – powiedziałam wstając z krzesła

-Wpadniesz jeszcze ? – spytał z nadzieją

-Kiedyś – odwzajemniłam uśmiech , jednak daleko mi było do jego idealnego uśmiechu

Podszedł do drzwi i położył rękę na klamce. Podeszłam i czekałam aż otworzy drzwi , ale nie zapowiadało się na to.

-Ym..George..czemu nie otwierasz ..? – spytałam zdziwiona

Nie odpowiedział . Zamiast tego pocałował mnie ,mimo skoku odwzajemniłam. Po chwili ocknęłam się z tego pięknego snu i odsunęłam się . George spojrzał na mnie zaszokowany.

-Nie chcesz..? –wydusił z siebie

-Nie możemy …ty tu pracujesz , ja jestem stażystką George to zakazane , nawet  jeśli obydwoje tego chcemy– powiedziałam smutna

*Teraźniejszość*

Uśmiechnęłam się na wspomnienie pocałunku, jednak uśmiech szybko zniknął. Po tym wydarzeniu spotykaliśmy się codziennie. Było cudownie , jednak życie to nie bajka . W końcu nasza mydlana bańka szczęśliwego lecz zakazanego związku pękła.  Przyłapano nas i podkablowano szefowi. Co z tego ,że George jest synem nie byle jakiego menagera , ledwo nie wyleciał . Postawiono warunek , jedno z nas musi odejść . Ja oczywiście jako kobieta , poświęciłam się głupia mając nadzieje że nasz związek przetrwa.

*Wspomnienie*

George zaprosił mnie do swojego domu , mimo tej afery chciał przedstawić mnie rodzicom . Miałam złe przeczucia ,jednak George’owi udało się mnie uspokoić. Nie na długo..

-Kazałem synowi cię zaprosić z jednego powodu – zaczął pan Shelley

Jego żona ,stała z tyłu .Wyglądała jak marionetka w rękach męża , zero własnego zdania wykonywała tylko rozkazy.

-Słucham – powiedziałam

-Masz dać spokój mojemu synowi – powiedział bez ogródek

-Co proszę ..?- powiedziałam mocno zaszokowana

-Wasz związek się skończył , przez ciebie George nie jest sobą

-Ale tato ! Mówiłeś ,ze chcesz ją poznać – George wyglądał na zaszokowanego

-Musiałem tak powiedzieć synu , rozumiecie mnie ? Wasz związek nie istnieje . Żono – zwrócił się do kobiety – odprowadź proszę panienkę do wyjścia

-Ale..-George zająkał się i spojrzał na mnie załamany

-Żegnaj..wykrztusiłam

*Teraźniejszość *

Rozpadało się. Zamknęłam oczy. Straciłam szanse na wymarzoną prace , na miłość . Wzięłam głęboki oddech.

‘Żegnaj świecie’ pomyślałam i przygotowałam się do skoku.

-Nie ! – usłyszałam krzyk

Jednak już wstałam. Miałam skoczyć ,gdy ktoś pociągnął mnie w tył za rękę i przytulił. Otworzyłam oczy.

-Ggeorge…?! – nie uwierzyłam własnym oczom

-Kocham cie [t.i.] ,nie mogłem wytrzymać bez ciebie , rzuciłem prace , spakowałem się i właśnie jechałem po ciebie żebyś ze mną wyjechała – powiedział patrząc mi w oczy

-Też cię kocham – uśmiechnęłam się

Wsialiśmy do samochodu i odjechaliśmy żeby zacząć wspólnie nowe życie daleko stąd.

______________

Imagine po długiej przerwie - znowu z Geo 

Ten jest dla Doroty , mam nadzieje że ci się podoba :)

Prosze skomentujcie ,chce wiedzieć czy jeszcze umiem cokolwiek pisać .